İbn Ömer radiyAllahu anh'dan Rasulullah sallAllahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
"Bir kimse bir müslümanı kafir diye çağırır veya ona Allah'ın düşmanı derse ve o adam da böyle değilse mutlaka kendisine döner." (Buhari - Müslim)
Bir müslümanın bir müslümana "ey kafir!" veya "ey Allah’ın düşmanı!" diye hitap etmesi ile İslamı küfür olarak adlandırmak suretiyle onu tekfir etmeyi düşünmemiş ve bu sözden yalnızca mücerred sövgüyü kastetmiş ise bu küfrü gerektirmez.
Yukarıdaki hadiste göre niyete bağlı olarak söylediği söz kendisine ait olur. Eğer sadece sövgü kastıyla söylemişse küfür işlememiş fakat haram işlemiş olur.
Diğer bir hadiste Rasulullah sallAllahu aleyhi ve sellem şöyle buyuruyor:
- "Bir mü’mini küfür ile itham etmek onu öldürmek gibidir."
(Buhari - Müslüm-İbn Heysemi el-İ’lam bi kavaidil islam 2/617) (İbn Hacer ez-Zavacir 2/188-Semerkandi Tuhfe 3/231)
İbn Hacer r.h şöyle diyor:
Bir müslüman diğer bir müslümana dinsiz diye hitap ettiğinde, eğer ikinci şahsın üzerinde bulunduğu dinin din olmadığını kastediyorsa kâfir olur. Tevbe etmediği takdirde öldürülür. Şayet muamelatta ve diğer hususlarda dinsizce hareket ettiğini kastetmiş ise kâfir olmaz. (İbn Hacer El-I'lam bi Kavaidil İslâm 2/23