Humeyni yine “Keşfu’l Esrar” isimli kitabında “Şunu vurgularız ki Kur’an’da yüzlerce ayet, imamlardan ve imametten bahsetmektedir. Ama

bunu açık bir şekilde ifade etmemektedir” yazmaktadır

(Keşful Esrar, Sayfa 151 – Arapça

Tercüme: Doktor Muhammed el-Bendari / Daru’lAmmar).
 

Aynı kitapta başka bir mevzuda “Şunu bilmeniz gerekir ki: Kur’an-ı Kerim’de Ali bin Ebi Talib (a.s) hakkındaki ayetler sayılamayacak kadar çoktur“

denir (Keşfu’l esrar, Sayfa: 197).
 

Şia’nın büyük Ayetullah’ı Humeyni, hem Kuran’ın büyük bir bölümünün tahrif edildiğini savunmaktadır, hem de kendi yaptığı tüm tahrifleri, tefsir ve tevil adı altında gerçekleştirmektedir.

Humeyni dahil Şii Ayetullahlar Kur’an-ı Kerim’in tertibinin değiştirildiği konusunda ittifak ederler.

Onlara göre “Kur’an’ın tertibi, mevcut Kur’an-ı Kerim’den farklı şekildedir. Hz. Mehdi geldiğinde onu da getirecektir”. Bu çirkin görüşün, hiçbir ilmi değeri ve dayanağı yoktur. Yüce Allah (cc) Kur’an-ı Kerim de “Kur’an’ı biz indirdik ve onu koruyacak da biziz” (Hicr, 9) buyurmaktadır.
 

Humeyni: “Taştan veya kayadan bir şeyler talep etmek şirk değildir”
 

Şiilerin sapkın adetlerinden birisi de, Şii bölgelerinde yaygın kabirlerin önünde gösteri yapmaları, ölülerden yardım ve medet talep etmeleri ve hatta kimilerinin kabirlere yönelerek

secde etmeleridir. Kabirleri kutsayan Şia, ölülerin onların isteklerine karşılık vereceklerine inanmaktadırlar. Bu ise dinimizde apaçık şirk ve küfürdür.

Konu hakkında Humeyni, “Batıl bir amel olsa bile taştan veya kayadan bir şeyler talep etmek şirk değildir. Sonra şüphesiz ki bizler Allah’ın kendilerine kudret verdiği İmamların ve

Peygamberlerin mukaddes ruhlarından medet umuyoruz” demiştir (Keşfu’l Esrar, Sayfa: 49).
 

Humeyni, kabirleri kutsama ve onlara uzak yollardan gelip ziyaret etme gerekliliği konusunda fetvalar vermiştir. Bu fetvalardaki delillerin tamamı

Hz. Peygambere isnat edilen uydurma

rivayetlerdir. Şia tarafından uydurulan bir hadiste,

Hz. Peygamber Hz. Ali’ye der ki:

“Ey Hüseyin’in babası, muhakkak ki Allah senin ve evlatlarının kabirlerini cennet mekânlarından bir mekân ve bahçelerinden de bir bahçe kıldı.

Muhakkak ki Allah yarattıklarından kimilerini seçerek onların kalplerine sizin muhabbetinizi ve sevginizi ekti. Onları, sizin uğrunuzda eziyete ve

zillete tahammül edenlerden kıldı. Onlar ki sizin kabirlerinizi inşa ederler ve Allah’a ve Resulüne yaklaşmak için sizin ziyaretinize gelirler. İşte

onlar, benim şefaatime dâhil olanların ta kendileridirler. Ey Ali! Kim sizin kabirlerinizi inşa ederse, ona yetmiş hacının hac sevabı isabet eder,

tüm günahları silinir ve sanki annesinden yeni doğan gibi olur! Ben seni, bununla müjdeliyorum

ve sen de sevdiklerini hiçbir gözün görmediği, hiçbir kulağın işitmediği ve hiçbir aklın tasavvur edemediği bu nimetle müjdele! Bunun dışında sizin

kabirlerinizi ziyaret edenleri, zina yapan kadının kınandığı gibi kınayanlar olacak, işte onlar

ümmetimin en şerlileridir. Allah’a yemin olsun ki şefaatim onlara ulaşmayacak.”
(Keşful Esrar, Sayfa: 84).
 

Yukarıdaki hadisin uydurma olduğunu anlamak için alim olmaya gerek yoktur. Şii türbelerinin, camilerin ve hatta Kabe’nin yerine konulması için

gereken bütün propaganda usulü kullanılmıştır.
 

Uydurma hadiste, Hz. Ali sadece Hz. Hüseyin’in babasıdır -nedense Hz. Hasan’ın ismi unutulmuştur-, kabirler cennet mekanı kılınmıştır, türbe inşası teşvik edilmiştir ve bunun dine uygun

olmadığını söylemek zina ile eş tutulmuştur. Şia dininde Allah’a, Resulüne ve onun Ehl-i Beyt’ine atfen yalan uydurmanın çok kolay olduğu

anlaşılmaktadır. Oysa gerçek olan şudur ki, ölümü hatırlamak ve ibret almak maksadıyla kabir ziyareti yapmanın dışında, Hz. Ali (r.a) kabirlere ve temsillere (put ya da resimlere) dua etmeyi men etmiştir.”

(Sünen-i Ebi Davud 3/215)
 

Şia bir kısmını kendilerinin tespit ettiği uydurma türbelere hac etmeyi en büyük ibadetlerden birisi olduğunu görmektedir. Hatta bazı Şii Ayetullahlar, o kabirleri hac etmenin, Allah’ın ve Peygamberinin

emrettiği Beytullah’ı hac etmekten daha makbul olduğunu ifade etmektedir.
 

[1] Allah’ın sadece Muhammed (s.a.v)’e has kıldığı övülmüş makam (Makam-ı Mahmud) gibi!