Ebu Hureyre (Radiyallahu Anh) şöyle dedi:

 

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) işittim şöyle buyuruyordu:

 

“İsrail oğullarında kendi aralarında kardeşlik bağı kurmuş iki kişi vardı. Bunlardan birisi günah işler, diğeri ibadetlerde müctehid idi (çalışırdı).

 

İbadetlerde uğraşan kişi, diğerini günah üzere gördü ve ona:

 

−Bu işten vazgeç! derdi.

 

Yine bir gün onu bir günah üzere gördü ve ona:

 

−Bu işten vazgeç! dedi.

 

Günah işleyen kişi de:

 

−Sen beni Rabbimle baş başa bırak! Sen benim üzerime bir bekçi mi gönderildin? dedi.

 

İbadetlerde uğraşan kişi de:

 

−Allah’a yemin ederim ki Allah seni bağışlamaz! ya da Allah seni cennete girdirmez! dedi.

 

Derken ikisi de öldü ve her ikisi de âlemlerin Rabbinin huzurunda bir araya geldiler.

 

Allah-u Teâlâ, ibadetlerde uğraşan kişiye:

 

−Sen Beni biliyor muydun? Yoksa benim elimde bulunanlara güç yetiren birisi miydin? diye sordu.

 

Allah-u Teâlâ, günah işleyen kişiye:

 

−Rahmetimle git! Cennete gir, dedi.

 

Allah-u Teâlâ, ibadetlerde uğraşan kişi için de:

 

−Bunu cehenneme götürün! dedi.”

 

Ebu Hureyre (Radiyallahu Anh) şöyle dedi:

 

“Nefsim elinde olan Allah’a yemin ederim ki o kişi bir kelime konuştu, dünyasını ve ahiretini azaba sürükledi.”

 

Ebu Davud 4901

 

Cündeb (Radiyallahu Anh) şöyle dedi:

 

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:

 

“Bir adam; Vallahi Allah falanı bağışlamaz dedi. Kuşkusuz ki Allah-u Teâlâ şöyle buyurdu:

 

−Benim adıma falanı bağışlamayacağıma yemin eden de kimmiş?! Kuşkusuz ki Ben onu bağışladım ve senin amelini de iptal ettim!”

 

Müslim 2621/137